Children categories

Դիանա Ասլանյան

Դիանա Ասլանյան (0)

Բոլոր բնագավառներում հաղթանակը բոլորինն է, պարտությունը` մեկինը

Ամբողջ աշխարհում մեծ տարածում ունեցող քաղցկեղը շարունակում է խլել բազմաթիվ կյանքեր: Ամենամեծ խնդիրն այն է, որ հաճախ բժշկի դիմում են, երբ հիվանդությունն արդեն զարգացման վերջին փուլում է: Սկզբնական շրջանում քաղցկեղը կարող է ընդհանրապես չդրսևորվել: Հենց այդ պատճառով յուրաքանչյուրը կանխարգելման նպատակով պետք է պարբերաբար հետազոտվի։ Ոչ բարդ, անցավ, երկար ժամանակ չպահանջող հետազոտությունը կարող է պահպանել առողջությունը, փրկել կյանքեր։
Վ. Ա. Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնը Հայաստանում առաջատար բազմապրոֆիլային մասնագիտացված բուժհաստատություն է, որը մատուցում է ուռուցքաբանական կլինիկական ծառայությունների ողջ սպեկտրը` ներառյալ ախտորոշումը, քաղցկեղի բոլոր տեսակների համալիր բուժումը և հիվանդների հետագա հսկողությունը։
Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնի Դեղորայքային ուռուցքաբանաության բաժանմունքի բժիշկ-քիմիաթերապևտ Դիանա Ասլանյանն իր հաջողության գաղտնիքը վաղուց է հասկացել. դա սերն է իր հիվանդների հանդեպ: Կարող ես լինել լավագույն մասնագետ, սակայն եթե չի ձևավորվոմ բժիշկ-հիվանդ անչափ կարևոր փոխադարձ կապը, շատ ավելի դժվար է հաղթահարվում հիվանդությունը:
-Բժշկուհի, որո՞նք են քիմիաթերապիայի դրական և բացասական կողմերը։
-Քիմիաթերապիա անվանումն արդեն նշանակում է, որ այն բացասական կողմ միանշանակ կունենա, քանի որ դեղորայքի մեծ մասը ստեղծվում է քիմիական նյութերից։ Կողմնակի ազդեցություններ իհարկե կան, քանզի դրանք ոչ միայն ազդեցություն են ունենում ուռուցքային բջիջների վրա, այլ նաև առողջ բջիջների վրա։ Արդյունքում լինում է մազաթափություն, սրտխառնոց, թուլություն, լուծ և այլն։

-Ո՞րն է թիրախային թերապիան։
-Թիրախային թերապիան այն է, որ առկա է բջջային մակարդակում մի թիրախ, որը կանխվում է այս կամ այն դեղորայքի միջոցով։ Թիրախը հայտնաբերելու համար անհրաժեշտ է հեռացված հյուսվածքը ենթարկել հյուսվածքաբանական, այնուհետև իմունոհիստոքիմիական հետազոտության, որի ժամանակ նաև իրականացվում է մուտացիաների որոշում։ Դրանք հաճախ կիրառվում են որոշակի պաթոլոգիաների դեպքում` ինչպես թոքի, աղիքի, կրծքագեղձի, այսօր արդեն նաև կանացի օրգանների ուռուցքների դեպքում։ Հիմնականում կատարվում են բոլոր օրգան համակարգերի թիրախային մուտացիաների որոշում, և երբ հայտնաբերվում է որևէ մուտացիա, համապատասխան դեղորայքային բուժում է իրականացվում: Դրանք դժվարամատչելի դեղորայքներ են։ ՀՀ առողջապահության նախարարության կողմից հաստատված է պետպատվերի շրջանակներում միայն կրծքագեղձի մինչև III-րդ փուլի ուռուցքների դեպքում թիրախային թերապիա, Her 2 new մուտացիան +3-ի հայտնաբերման դեպքում։ Նշանակվում է Հերցեպտին դեղամիջոցը, որը հիվանդները ստանում են անվճար։
-Հասարակություն մեջ ձևավորվել է մի թյուր կարծիք, որը առանց բացահայտելու բուն ուռուցքի առաջացման պատճառները, միանգամից նշանակում են քիմիաթերապիա։
-Բացառվում է նման բան, հստակ եմ դա ասում, մեր բժշկական կենտրոնում` առավել ևս։ Մինչև մանրակրկիտ չհետազոտվի հեռացված գոյացությունը կամ բիոպտատը, ոչ ոք քիմիաթերապիայի չի դիմի: Օրինակ բերելով թոքի ուռուցքը` ասեմ, որ լինում է երկու տեսակի. ինչպես կարող է բժիշկը նշանակել քիմիաթերապիա, եթե չգիտի, թե որ տեսակի է ուռուցքը։ Կրծքագեղձում էլ լինում է երեք տեսակի։ Հնարավոր է լինի այն փուլում, որ քիմիաթերապիա չնշանակվի, նշանակվում հակահորմոնալ բուժում։ Մենք երբեք չենք սկսում բուժումը, մինչև չհասկանանք, թե ինչ ուռուցքի հետ գործ ունենք։
Հիվանդին ուռուցքի մասին ասվում է։ Կան բուժառուներ, որոնք գիտակից են մոտենում իրենց խնդրին։ Եթե հարազատներն ու բարեկամները գիտեն, որ բուժառուն իր տեսակով գերզգայուն է և չի կարող հեշտ տանել ընթացքը, խնդրում են, որ ավելի լավ է չիմանա հիվանդության մասին։ Այսօր մենք էլ ենք այլ երկրների նման ընտրում այն տարբերակը, որ եթե հիվանդը մենակ է գալիս, ստիպված ենք լինում դեմառդեմ արդեն ներկայացնել խնդրի լրջությունը։
Վերջին տարիներին քաղցկեղը երիտասարդացում է ապրել, դրա պատճառը կարող են լինել ստրեսային իրավիճակները, սննդակարգը, ապրելակերպը։ Դրանք իրենց հետքը թողնում են նաև հիվանդության ընթացքի վրա. բուժված հիվանդը ստրես տանելուց հետո հիվանդությունը կարող է նորից գլուխ բարձրացնել։ Ստրեսը թուլացնում է օրգանիզմը, և սկսում են բոլոր խնդիրները գլուխ բարձրացնել:
Ներորովայնային աէրոզոլային քիմիաթերապիան առաջին անգամ կատարել են ՌԴ-ում Ա.Ի. Հերցենի անվան գիտահետազոտական կենտրոնում, ստամոքսի ուռուցքային հիվանդությունների ժամանակ, որովայնամզի ախտահարման դեպքում։ Բուժումն իրականացվում է քիմիաթերապիայի մի քանի կուրսից հետո, հաջորդում է տվյալ թերապիան, այնուհետև շարունակվում է քիմիաթերապիան։ Սա պալիատիվ միջամտություն է, որը հնարավորություն է տալիս երկարացնել բուժառուի կյանքը։ Այսօր մեր հանրապետությունում հակաքաղցկեղային մեթոդները համալրվել են ևս մեկով: Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնում կիրառվում է ներորովայնային աէրոզոլային քիմիաթերապիայի մեթոդը:
-Շատ հաճախ բուժառուները հրաժարվում են բուժօգնությունից։ Ձեր հետագա քայլերը որո՞նք են։
- Բուժառուին մանրամասն բացատրվում է հնարավոր բացասական երևույթների մասին` հրաժարվելու դեպքում։ Երբ կոնկրետ քիմիաթերապիայից հրաժարվում է, և եթե ցուցված է բուժման ալտերնատիվ եղանակներ՝ ճառագայթային թերապիա կամ վիրահատություն, տվյալ մասնագետների հետ կատարվում է խորհրդատվություն։ Իսկ եթե հրաժարվում են բիոպսիայից, առաջարկվում է էքստիզիոն բիոպսիա, ոչ թե պունկցիոն, այլ հեռացման եղանակով, հյուսվածք ստանալով, որից շատերը չեն հրաժարվում, որքան ասեղային բիոպսիայի դեպքում է լինում։ Ներկա պահին բոլոր հետազոտություններն իրականացվում են սոնոգրաֆիայի հսկողությամբ` անգամ դժվարամատչելի մասերում: Եթե մասնագետը գտնում է, որ ինքը չի վնասի մեկ այլ օրգան բիոպսիայի ժամանակ, գնում է դրան, որի արդյունքում բավականին հեշտացել է մեր աշխատանքը: Երբ որովայնը չի հատվում, լապորասկոպիկ եղանակով կամ թեկուզ ասեղային եղանակով ստանում ենք նյութ, հիվանդներն էլ են շուտ վերականգնվում, մենք էլ մեր բուժումը կարողանում ենք շուտ սկսել։
-Ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:
- Բժշկագիտության մեջ իմ առաջին ուսուցիչը եղել է իմ հայրը` դոկտոր, պրոֆեսոր Ն.Լ.Ասլանյանը, որն իմ մյուս դասախոսներից զատ, ուսանողական տարիներին շատ է օգնել ինձ հասկանալ, թե ինչ է բժշկագիտությունը, բուժառուների հետ շփվելու եղանակը և մասնագիտական շատ այլ նրբություններ։ Նեղ մասնագիտացման մեջ ինձ համար ուսուցիչ կարող եմ համարել ավագ սերնդի մեր ֆանարջյանական ողջ թիմին. այստեղ ես աշխատում եմ շուրջ 20 տարի, օրդիանտուրան այստեղ եմ անցել, բոլոր բժիշկները, ում հետ աշխատել եմ, ինձ տվել են ավելին, քան պետք է մասնագետ դառնալու համար։ Շատ բան եմ սովորել պրոֆեսոր Հ.Մ. Գալստյանից, մեր բաժանմունքի վարիչից` պրոֆեսոր Գ.Խ.Բադալյանից. բոլորից էլ շատ բաներ եմ սովորել և շարունակում եմ սովորել, քանի որ բժշկությունը իր տեղում կանգնած չէ, և ամեն օր մի նոր բան կա սովորելու։
-Ի՞նչ կասեք երիտասարդ կադրերի մասին:
-Երիտասարդ կադրերը պրպտող են, ձգտող: Իրենց համար հիմա ավելի հեշտ է, քան մեր ուսանելու տարիներին էր. հիմա ինտերնետային դարում ամեն ինչ հասանելի է, վերապատրաստումներին կարող են առցանց հետևել, այսօր ամեն ինչ հեշտացել է, դարձել հասանելի։ Երիտասարդների մեջ կան շատ խոստումնալից կադրեր։
Իսկ ընդհանրապես ասելիքս սա է, որ բոլորը պարբերաբար հետազոտվեն, և երբ հիվանդությունը վաղ փուլերում է հայտնաբերվում, ավելի հեշտ է բուժումը: Ուռուցքները փոխվել են իրենց բնույթով, հին դեղորայքն այդքան էֆեկտիվ չէ, և կանխարգելիչ բուժման համար ցանկալի է ունենալ տարեկան մեկ կամ երկու ստուգում` թեկուզ սոնոգրաֆիա կամ ռենտգեն հետազոտություն, արյան անալիզ: Մեր հետևողական աշխատանքի շնորհիվ հիմա մարդիկ ավելի վաղ են դիմում բժշկի։
-Բժշկուհի´, որպես վերջաբան` Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:
-Կմաղթեմ, որ մեր հասարակությունը լինի ավելի ներողամիտ, բարեկիրթ, բժշկին դիմելու կուլտուրան բարձր մակարդակ ունենա, բժշկի հանդեպ հարգանքն ավելի մեծանա, որովհետև բժշկի ուսերին դրված է շատ մեծ պատասխանատվություն: Ճիշտ և գրագետ ախտորոշումից է կախված բուժման ճիշտ տակտիկան։ Բոլոր բժիշկներն էլ հասարակ մահկանացուներ են, ունեն անձնական խնդիրներ ու ներաշխարհ: Էական չէ, թե բժիշկը քանի կյանք է փրկում, բայց երբ մի փոքր բացթողում է լինում, դա, ցավոք, նրա համար դառնում է ճակատագրական: Բոլոր բնագավառներում հաղթանակը բոլորինն է, պարտությունը` մեկինը: Ու նաև շատ կարևոր է հասկանալ, որ կյանքի ճանապարհը երկար և բարդ է, երբեմն էլ՝ չհուսադրող, սակայն պետք է գիտակցել, որ երբեք և ոչ մի այլ երկրում չես գնահատվի այնպես, ինչպես քո հայրենիքում։ Եվ թող երբեք չմարի ձգտումն ու հավատը, և, հավատացեք, մշտապես հաջողությունը կժպտա:

 

View items...

Շատ եմ ցավում, երբ երիտասարդ բժիշկների ներուժը չեն փորձում օգտագործել

Սիրտ-անոթային հիվանդությունները եղել եւ, ցավոք, շարունակում են մնալ լուրջ խնդիր ամբողջ աշխարհում:Բայց, եթե զարգացած երկրներում վերջին տարիներին նկատվում է հիվանդացության եւ մահացության որոշակի նվազման միտում (ի հաշիվ կենսակերպի փոփոխության, մի շարք ռիսկի գործոնների ազդեցության նվազման եւ այլն), ապա զարգացող երկրներում, ինչպիսին Հայաստանն է, այդ ցուցանիշներն ունեն բարձրացման միտում: Սիրտ-անոթային հիվանդությունների զգալի մասը բազմապատճառային հիվանդություններ են, այսինքն` այդ հիվանդությունների զարգացման համար անհրաժեշտ է 1-ից ավելի գործոնների ազդեցություն, որոնք անվանվում են ռիսկի գործոններ:
Բարձրակարգ մասնագետներով համալրված «Նորք-Մարաշ»  բժշկական կենտրոնը միշտ  հագեցած է եղել ժամանակակից սարքավորումներով, եւ բնական է, որ այդ հաստատությունը երբեք չի զիջել առաջատար դիրքերն իր բնագավառում: http://bestgroup.am/ կայքի  զրուցակիցն է մանկական եւ մեծահասակների սրտաբան, «Նորք-Մարաշ» բժշկական կենտրոնի առիթմոլոգիական ծառայության ղեկավար ՏԱԹԵՎԻԿ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆԸ:Հոգատար, գրագետ եւ մարդկային ամենակարեւոր հատկանիշներով օժտված բժշկուհի, որը, չնայած իր երիտասարդ տարիքին, հաստատուն քայլերով իր տեղն է զբաղեցնում սրտաբանության ոլորտում:
Բժշկուհի, որի երկարատեւ, անմնացորդ աշխատանքը, ինչպես նաեւ բժշկագիտության զարգացման գործում ներդրած ավանդը մշտապես բարձր են գնահատվել եւ այսօր էլ գնահատվում են հանրության կողմից:

-Տիկին Հովակիմյան, խոսենք ձեր բաժանմունքի գործառույթների մասին:

-«Նորք-Մարաշ» բժշկական կենտրոնի առիթմոլոգիայի բաժանմունքը զբաղվում է ամբուլատոր եւ ստացիոնար առիթմոլոգիական ցանկացած գործունեությամբ, իրականացվում են ինչպես ամբուլատոր պացիենտների հսկողություն, վարում եւ բուժում, տարատեսակ հետազոտություններ, այնպես էլ` ստացիոնար բուժում` ներառյալ տարբեր տիպի միջամտություններ:Ամբուլատոր հետազոտությունների մեջ, որոնք սպեցիֆիկ են առիթմոլոգիական պրակտիկայում, մտնում են հոլտեր մոնիթորինգը պացիենտի ԷՍԳ-ի երկարատեւ՝ 24-ժամյա անընդհատ գրանցումով, էվենթ-մոնիթորինգը, ֆիզիկական ծանրաբեռնվածության  թեստը առիթմոլոգիական թեքումով եւ այլ գործառույթներ:Ստացիոնար միջամտությունները կարելի է բաժանել երկու խոշոր խմբերի:Նրանից մեկը իմպլանտացվող էլեկտրոնային սարքերի տեղադրման վիրահատություններն են, մյուսը` տարբեր տիպի ռիթմի խանգարումների այրման վիրահատությունները, որոնք կոչվում են աբլացիա:Ներկայումս ռիթմի գրեթե բոլոր խանգարումների դեպքում կարելի է դրանք միջամտական եղանակով վերացնել` կատետրների օգնությամբ մտնելով սիրտ, հայտնաբերելով տվյալ օջախը, որից առաջանում է ռիթմի խանգարումը:Մեր կենտրոնում կատարվում են նաեւ իմպլանտացվող էլեկտրոնային սարքերի տեղադրումներ, որոնք նախատեսված են տարբեր գործառույթներ իրականացնելու համար։Նրանցից ամենապարզ տեսակներն ունեն շարունակական մոնիթորինգի գործառույթ եւ պայքարում են հազվասրտության կամ բրադիկարդիայի դեմ:

Դրանցից մեկ դասով ավելի բարձր են գտնվում կարդիովերտեր-դեֆիբրիլյատորները, որոնք, բացի ռիթմը վարելու գործառույթից, կարողանում են միջամտել եւ հարկ եղած դեպքում ընդհատել կյանքին վտանգ սպառնացող ռիթմի խանգարումները` դրանով իսկ իրականացնելով սրտային հանկարծամահության կանխարգելում:

3-րդ տիպի սարքը կոչվում է փորոքների կծկումները վերասինքրոնիզացնող սարք, որը նաեւ պացիենտի մոտ բարելավում է սրտային անբավարարության կարգավիճակը։

-Բժշկուհի, ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:
-Ճիշտն ասած, ուսուցիչներս շատ են եղել տարբեր մասնագիտացումների առումով:Ինչ վերաբերում է առիթմոլոգիային, ապա կասեմ, որ իմ առաջին եւ շատ գնահատված ուսուցիչը բժիշկ Սմբատ Ջամալյանն է եղել, որն այս օրերին Հայաստանում չի ապրում, բայց նրա խորհուրդները մինչ օրս կիրառում եմ եւ դեռ պիտի շատ երկար տարիներ կիրառեմ:
-Ձեր կարծիքով, ի՞նչ են տալիս ասոցիացիաները մեր բժիշկներին:
-Ասոցիացիաների նպատակը, իմ կարծիքով, մի քանիսն է:Առաջինը եւ կարեւորագույնը այն է, որ բժիշկները տվյալ բնագավառում կարողանան թիմային աշխատանք կատարել, ինչը միաժամանակ կբարելավի բուժման արդյունքները: Երկրորդը. ասոցիացիան կարող է լինել հզոր գործիք որոշ տեսակի ռեսուրսներ կառավարելու եւ ճիշտ ուղղությամբ օգտագործելու համար: 
-Իսկ ի՞նչ կասեք երիտասարդ կադրերի մասին:
-Երիտասարդներին շատ-շատ եմ սիրում, բարձր եմ գնահատում այն, որ, լինելով անփորձ, ամեն դեպքում փորձում են ուշադրության կենտրոնում պահել պացիենտին:Ու, եթե ճիշտ տեղում գտնվեն եւ ավագ բժիշկների խորհուրդներին հետեւեն, ապա, կարծում եմ, նրանց աշխատանքը շատ արդյունավետ կարող է լինել:Ավաղ, Հայաստանի Հանրապետությունում լուրջ խնդիր եմ տեսնում. զգալի բանիմաց ուղեղների արտահոսք կա, որը պայմանավորված է բժշկի մասնագիտությունը թերագնահատելու հանգամանքով:Իսկ դրա պատճառները բազմաթիվ են, եւ ես շատ եմ ցավում, երբ երիտասարդ բժիշկների ներուժը չեն փորձում օգտագործել, ու նրանք արտագաղթի ճանապարհն են փնտրում:
-Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք առողջապահության նախարարությունից:
-Կարծում եմ` նախարարության նախատեսած թիրախային նպատակների իրականացումը թույլ կտա Հայաստանում զարգացնել առողջապահության համակարգը, հատկապես խոսքը վերաբերում է միասնական առողջապահական ծածկույթի ստեղծմանը:Ցավոք, սրտաբանությունն այսօրվա դրությամբ շարունակում է մնալ թիվ մեկ «մարդասպանը» մեր երկրում, եւ ցանկանում եմ, որ ավելի մեծ ուշադրություն դարձվի այս ոլորտին:
-Ի՞նչ կասեք մեր երկրում բժշկական տուրիզմի մասին: 
-Բժշկական տուրիզմը, իմ կարծիքով, կարող է լավ զարգանալ այն երկրներում, որոնք բավարար ռեսուրսներ ունեն առաջին  հերթին իրենց քաղաքացիների ծախսերը հոգալու համար:Մեր տարածաշրջանի իմաստով կոնկրետ մեր հիվանդանոցը բավականին զարգացած է, հաճախ ենք ունենում պացիենտներ հատկապես մոտակա տարածաշրջաններից`Վրաստանից, Աբխազիայից, Ռուսատանից եւ այլն: Իսկ ավելի հեռու երկրներից  պացիենտներ բերելու համար, կարծում եմ,  դեռ որոշակի քայլեր ունենք անելու:
-Ի՞նչ կասեք դիմելիության կուլտուրայի մասին. դրական տեղաշարժ կա՞ այդ առումով:
-Իհարկե, որոշակի տեղաշարժ նկատելի է, քանի որ այսօր պացիենտներն ավելի շատ են ուշադրություն դարձնում կանխարգելիչ բժշկությանը:Ու այլեւս շատ չեն վախենում, երբ իրենց առաջարկվում է կատարել որեւէ միջամտություն, որը իրականում կարող է որոշակի դրական տեղաշարժ առաջացնել առողջական վիճակի մեջ:Բայց, ավաղ, բազմաթիվ խնդիրներ էլ եմ տեսնում այդտեղ, շատ քայլեր ունենք անելու այս ուղղությամբ: Ինտերնետ պորտալն այսօր շատ հզոր գործիք է, որը ունի թե իր դրական, թե բացասական  կողմերը. միշտ չէ, որ այն ճիշտ ուղղությամբ է տանում հասարակությանը:
ժիշկներն այսօր գնահատվա՞ծ են:
-Մեծ ցավ եմ ապրում, երբ խոսում եմ այդ հարցի մասին:Կցանկանամ, որ պետական մարմինների կողմից մեր երկրում քայլեր իրականացվեն բժիշկների դերի բարձրացման առումով, որպեսզի մեր լավագույն բժիշկները չհիասթափվեն: Պետք է գնահատել բժշկին, որպեսզի ապագայում չկանգնենք ինտելեկտի կորստի առջեւ
-Ինչպե՞ս եք կարողանում համատեղել ընտանիքը աշխատանքի հետ:
-Դա շատ դժվար է, բայց կանանց բնորոշ մի շատ կարեւոր հատկանիշ կա. դա միաժամանակ մի քանի բան անելու ընդունակությունն է:Այսօր հայ կինն ավելի ազատ եւ ինքնուրույն է, կայացած: Իրականում մեկ պարզ ճշմարտություն կա. ինչքան ծանրաբեռնված ես լինում, այնքան ավելի արագ ես աշխատում եւ ամեն ինչ հասցնում:Իսկ օրվա գերլարված վիճակից հետո իմ անդորրը գտնում եմ տանը` իմ երեխաների եւ ամուսնու կողքին:
-Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:
-Կցանկանայի խնդրել մեր հայրենակիցներին, որ ուշադիր լինեն իրենց առողջության նկատմամբ, խնդրի դեպքում չհուսահատվեն եւ ժամանակին դիմեն գրագետ մասնագետներին:Հիշեք, որ դրական տրամադրվածությունը բարեհաջող բուժման եւս մեկ շատ կարեւոր գրավականն է, այդ իսկ պատճառով հավատացեք ձեր օրգանիզմի հնարավորություններին:Առողջ եղեք, սիրեք ձեզ:

Լավագույն ուղեղների համար պիտի պայմաններ ապահովել, որ չգնան   

Դիմածնոտային վիրաբուժությունն ուսումնասիրում և բուժում է բերանի խոռոչի օրգանների, դեմքի, պարանոցի փափուկ հյուսվածքների, դեմքի կմախքի ոսկրերի հիվանդություններն ու վնասվածքները: Այդ ոլորտն այսօր համարվում է ժամանակակից բժշկության ամենաբարդ և պահանջված ուղղություններից մեկը:

http://bestgroup.am/ կայքի  զրուցակիցն է բժշկական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ, «Բեգլարյան» եւ «Շենգավիթ» բժշկական կենտրոնների, ինչպես նաև Երևան քաղաքի գլխավոր մանկական դիմածնոտային վիրաբույժԸ: Բժիշկները՝ Հիպոկրատի երդվյալները, նրանք են, ովքեր, դժվարին պահերին կանգնելով հիվանդի կողքին, կիսում են նրա դժվարությունները` կատարելով վիրահատություններ, հաճախ անհնարինը դարձնելով հնարավոր: Բաժանմունքում ներդրվում են ճանաչում ունեցող վիրաբուժական մեթոդներ, որոնք վիրաբույժներին հնարավորություն են տալիս իրականացնել բուժման առավել արդյունավետ միջամտություններ: Բաժանմունքի մասնագետների բարձր որակավորումն ու փորձառությունն այս ոլորտում թույլ են տալիս իրականացնել նույնիսկ ամենաբարդ վիրահատական միջամտությունները, որոնք ընդգրկում են վերականգնողական և էսթետիկ վիրաբուժության ողջ ծավալը: Մեր զրուցակցի «ոսկի ձեռքերի» և բացառիկ գիտելիքների շնորհիվ իրականացվում են բնածին արատով երեխաների վիրահատություններ՝ նրանց տալով կյանքը լիարժեք վայելելու հնարավորություն:

-Պարո՛ն Քոչարյան, կխնդրեի խոսեիք դիմածնոտային վիրաբուժության մասին. Հայաստանում այսօր ի՞նչ մակարդակի վրա է այն գտնվում:

-Դիմածնոտային վիրաբուժությունը Հայաստանում այսօր գտնվում է բավականին բարձր մակարդակի վրա: Բայց միգուցե ավելի արդյունավետ կլիներ տվյալ ոլորտի աշխատանքը, եթե ավելանային օժանդակ հետազոտման մեթոդները, որոնք թույլ կտային կատարել ավելի լիարժեք ախտորոշումներ:

-Ձեր բաժանմունքի գործառույթներից խոսենք: Հիմնականում ովքե՞ր կարող են ձեզ դիմել:

-Մեր բաժանմունքը զբաղվում է մանկական դիմածնոտային լայնածավալ խնդիրներով, բայց մեր հիմնական ուղղությունը բնածին արատներն են: Մենք արդեն քսանհինգ տարի զբաղվում ենք այդ խնդրով ու, փառք Աստծո, կարողացել ենք բավականին լուրջ արդյունքի հասցնել այդ պրոֆիլը Հայաստանում:

-Դիմելիության կուլտուրայից  ի՞նչ կասեք:

-Պետք է միշտ հասկանալ, թե ով է մեզ դիմում: Նրանք հիմնականում ընկճված, սթրես ապրող մարդիկ են, որ, երեխային բնածին արատով տեսնելով, մտածում են` կյանքը վերջացած է իրենց համար: Մենք էլ աշխատում ենք հնարավորինս օգտակար լինել նրանց:

-Ըստ Ձեզ, մասնագիտական ասոցիացիաներն ընդհանրապես ի՞նչ են տալիս բժիշկներին:

-Ես կարծում եմ` ասոցիացիաները ոչինչ չեն տալիս բժիշկներին, և դա այսօրվա իրական պատկերն է: Այն տեղեկատվությունը, որը ստանում ենք նրանցից, հանգիստ կարող ենք ինտերնետից էլ ստանալ:

-Ո՞ւմ  եք  համարում Ձեր  ուսուցիչը:

-Շատ բարդ հարց տվեցիք: Նեղ մասնագիտական կրթությունս ստացել եմ Խարկովում` հրեա մասնագետների մոտ:

-Ի՞նչ կասեք ներկա սերնդի, բժշկության ապագայի մասին:

-Այսօր դեռ չեմ տեսնում զարգացման լուրջ միտումներ: Եթե, օրինակ, համեմատենք քսան տարի առաջվա ու հիմիկվա բուհ ընդունվելու գործընթացը, ապա կտեսնենք, որ այն ժամանակ լուրջ մրցակցություն կար: Բացի այդ, հիմա դասավանդող դասախոսների մակարդակն էլ շատ բարձր չէ: Հասարակ օրինակ բերեմ. այսօր համալսարանում դասախոսում են «Հայբուսակ» և նման կարգի բուհեր ավարտած մարդիկ: Ես կարծում եմ` այսօր բավականին թույլ է հսկողությունը դասախոսական կազմի նկատմամբ, չի կատարվում լիարժեք ատեստավորում:

-Ընդունված ավանդույթ է, որ երեխաները ընտրում են ծնողների ընտրած ճանապարհը, Ձեր երեխաների դեպքում ինչպե՞ս է:

-Ոչ, երեխաներս իմ ընտրած ճանապարհով չեն գնացել: Ես կարծում եմ` դա պարտադիր և ինքնանպատակ չէ: Ամեն մարդ ունի իր ճանապարհը: Մանավանդ մեր մասնագիտությունը պահանջում է հոգեբանորեն պատրաստ լինել, քեզ ստիպելով չես կարող: Դա հասկանալով` ես ազատություն եմ տվել երեխաներիս մասնագիտության ընտրության հարցում, և նրանք ընտրել են բժշկության հետ բացարձակապես կապ չունեցող մասնագիտություններ:

-Բժշկությունը կոչո՞ւմ է, թե մասնագիտություն:

- Բշկությունը պետք է մարդու մեջ լինի: Սա այն ոլորտն է, որ պիտի կարողանաս նվիրվել դրան, իսկ եթե չնվիրվես, կդառնաս շարքային ինչ-որ մի բան ու չես հասկանա` բժի՞շկ ես, թե ոչ: Պիտի բժշկության մեջ արածիդ արդյունքը ոչ միայն դու տեսնես, այլ նաև հանրությունը: Տեսնի ու համապատասխան գնահատականը տա:

-Առողջապահության նախարարությունից ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք:

-Ես բացարձակապես չեմ տեսնում որևէ քայլ, որը մշակված է նախարարության կողմից և ուղղված է առողջապահության ոլորտը բարելավելուն: Կարծում եմ` պետք է ընդհանուր մակարդակը բարձրացնելու ծրագիր լինի, բայց նայեք, թե ինչ է կատարվում մեր մարզերում: Կան նույնիսկ ժամանակակից սարքավորումներով հիվանդանոցներ, բայց արի ու տես` բժիշկ չկա, զրո, անգամ կասեի` խայտառակ մակարդակ: Պայմաններ պետք է ստեղծել, հրավիրել երիտասարդ լավ բժիշկների մի քիչ ավելի բարձր աշխատավարձով, և կարծում եմ` այդ դեպքում բավականին շատ մարդ կգնա մարզեր, ու դրանից ընդհանուր մակարդակը կբարձրանա: Բայց այդ ամենը չի արվում, և բժշկությունը միայն Երևանի մի քանի կլինիկայով կամ մի քանի բաժանմունքով չի զարգանա: Իմիջիայլոց, այս խնդիրը նույնիսկ զարգացած Եվրոպայում է առկա, բայց այնտեղ գոնե փորձում են ինչ-որ ձևով մարդկանց շահագրգռել, ուղարկել շրջաններ, որ կարողանան ապահովել այնտեղի բժշկական մակարդակը: Իսկ մեզ մոտ այդ ուղղությամբ ոչ մի քայլ չի արվում, և այդ ժամանակ բնական հարց է առաջանում՝ իսկ ո՞րն է առողջապահության նախարարություն պահելու իմաստը, եթե առողջապահության ընդհանուր մակարդակը չի բարձրանում:

-Ամեն դեպքում հասարակությունը համաբուժարանին, այսպես ասած`առաջնային օղակին շատ կարևորություն չի տալիս, դա ինչի՞ հետ է կապված:

 -Շատ բան պետք է փոխվի ընդհանուր բժշկական կուլտուրան բնակչության մեջ էլ զարգացնելու համար: Օրինակ, զարգացած երկրներում երեխան պարտավոր է վեց ամիսը մեկ, անկախ պրոբլեմից, գնա, ասենք, ատամնաբույժի մոտ: Դրանով պետությունը աջակցում է, որ այդ երեխաները հետո էլ պրոբլեմ չունենան: Դա ծրագիր է, իսկ այստեղ նման բան գոյություն չունի:

-Իսկ ուղեղների արտահոսք կա՞:

-Լավագույն ուղեղների համար պիտի պայմաններ ապահովել, որ չգնան: Եթե լինեն ապահով, ոչ մի տեղ էլ չեն գնա: Ո՞ւմ համար է հաճելի գնալ ուրիշ երկիր, դառնալ երրորդ կարգի մարդ: Հավատացեք՝ ոչ մեկի;

-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:

-Ես լուրջ հույսեր ունեմ, որ մեր երկրում ամեն ինչ շատ լավ պիտի լինի: Եթե կարողանան հանցագործ խավի ստեղծած պրոբլեմներն ու դրանց հետևանքները վերացնել, կարծում եմ`մեր երկրին բավականին լուրջ ապագա կսպասի, որովհետև մեր ազգը խելքի, աշխատասիրության, մակարդակի պակաս չունի:

«Բժիշկը կարող է բուժել հիվանդությունը, բայց նա չի կարող ձեզ առողջություն տալ»

Ամբողջ աշխարհում մահացության հիմնական պատճառներից են լյարդի հիվանդությունները, և փոխպատվաստումը դրանցից շատերի բուժման ամենաարդյունավետ մեթոդն է, որը սկիզբ է առել 1967 թվականին, երբ Թոմաս Սթարզլը և նրա թիմը իրականացրեցին դիակային լյարդի առաջին բարեհաջող փոխպատվաստումը:Տարիների ընթացքում այս միջամտությունը զարգացել է օրգանների պահպանման, վիրաբուժական տեխնիկայի, նախավիրահատական խնամքի և իմունոսուպրեսիայի կատարելագործման շնորհիվ:Առկա մարդկային ու տեխնիկական ռեսուրսները, քաղաքականությունը, օրենսդրությունը, հանրության լայն շերտերի իրազեկվածությունը, նույնիսկ կրոնական հայացքները հանգեցրել են փոխպատվաստման  բարեհաջող իրականացման տարբեր մեթոդների մշակմանը ամբողջ աշխարհում:

Հայաստանի պատմության մեջ առաջին անգամ կատարվել է լյարդի փոխպատվաստում՝  կենդանի դոնորից ռեցիպիենտին։ 56 տարեկան կնոջ դոնորը եղել է նրա 20-ամյա դուստրը:Վիրահատությունը ամբողջովին անվճար կատարվել է «Աստղիկ» բժշկական կենտրոնում, ռուս գործընկերների` Մոսկվայի Բուռնազյանի անվան պետական գիտական կենտրոնի մասնագետների օգնությամբ,ՀՀ առողջապահության նախարարության աջակցությամբ:Առողջապահության նախարարությունը, կարևորելով փոխպատվաստումային բժշկության զարգացումը, այս տարվա հունվարից սկսել էր համագործակցությունը Բելառուսի և Ռուսաստանի գործընկերների հետ։Նախատեսվում է նաև 2020 թվականի բյուջեում ավելացնել փոխպատվաստումների համար հատկացվող միջոցները, որպեսզի հնարավոր լինի ավելի շատ միջամտություններ կատարել՝ փրկելով ավելի շատ կյանքեր:

«Միքայելյան վիրաբուժության ինստիտուտում լյարդի վիրաբուժությունն ունի բավականին երկար տարիների պատմություն, որը սկիզբ է առել դեռևս 80-ական թվականներին: Մեր բաժանմունքը միակն էր մեր երկրում, որը զբաղվում էր պորտալ հիպերտենզիայի վիրաբուժությամբ:Այդ ախտանիշն առաջանում է այն հիվանդների մոտ, որոնք տառապում են լյարդի ցիռոզով:Միշտ երազել ենք լյարդի փոխպատվաստման ուղղությունը զարգացնելու մասին, որովհետև այն կարևորագույն խնդիրներից մեկն է մեր երկրում, ու մեծ դժվարությամբ,փոքր քայլերով առաջ ենք ընթանում»,-պատմում է http://bestgroup.am/ կայքի  զրուցակից` Միքայելյան վիրաբուժության ինստիտուտի լյարդի վիրաբուժության և հեպատոլոգիայի բաժանմունքի վարիչ ՍԵՐԳԵՅ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ:Ապա շարունակում է.

 -Ինչպես ասում են` առաջին քայլը եղավ, և հիմա մենք բավականին ակտիվ այդ ուղղությամբ աշխատում ենք:Նախապատրաստվում ենք հոկտեմբեր ամսին ևս իրականացնել այդ բացառիկ վիրահատության հաջորդ քայլերը, հավանական է` Մոսկվայի մեր գործընկերները օգնեն, քանի որ առաջին վիրահատությունն է, ուզում ենք մեզ կողքից օգնող լինի մինչև մենք համապատասխան փորձ ձեռք բերենք:Դա ինձ համար շատ ուրախալի փաստ է, քանի որ մենք տարիներ շարունակ  խոսում էինք, երազում դրա մասին:Իհարկե, փոխպատվաստման հարցերը լիարժեք լուծված կլինեն այն դեպքում, երբ մենք կարողանանք, տրանսպլանտացիա կատարելով, մահացած մարդուց վերցնել օրգանը:Բայց այդ ուղղությամբ դեռ շատ աշխատանքներ պետք է տարվեն, քանի որ դա ոչ միայն բժշկական, այլև հոգեբանական, իրավական լուծումներ է պահանջում:Սակայն հույս ունեմ` մի օր էլ դա կլինի:Մենք հիմա գործ ենք ունենում կենդանի դոնորի հետ, որը համաձայնում է օրգանի կեսը տալ իր հարազատին:Եվ վիրահատության նախապատրաստվողների դոնորները նույնպես հարազատներ են: Իհարկե, մարդկային տեսանկյունից դա շատ հուզիչ փաստ է, բայց դրա տակ բժշկական իմաստով շատ մեծ ռիսկեր կան. պիտի հարազատը լիարժեք համապատասխանի վիրահատվողին, դոնորի մոտ ամեն ինչ պիտի անցնի իդեալական, առանց բարդության:Իսկ այդ ամենը շատ մեծ պատասխանատվություն է պահանջում:Առաջին վիրահատության ժամանակ Հայաստանում չէի, բայց հոկտեմբերին ներկա կլինեմ միանշանակ և մեծ սպասումով:

-Երիտասարդ կադրերի հետ շփվելով` ի՞նչ մակարդակի վրա եք տեսնում մեր ապագա բժշկությունը:

-Անկեղծ կլինեմ` հակասական. կան փայլուն մասնագետներ և, ցավոք, ուղղակի այս մասնագիտոթյունն ընտրողներ:Մենք ունենք մի շատ մեծ խնդիր, որի մասին բազմիցս խոսել եմ. մենք շատ բժշկական համալսարաններ ունենք:Ես համոզված եմ, որ Հայաստանի պես փոքր երկրին այդքան բժշկական կրթական հաստատություն պետք չէ, որովհետև ոչ մեկը չգիտի, թե ինչ որակի դասավանդում է իրականացվում այնտեղ, ընդհանրապես ինչ են պատրաստում:Եվ ոչ պետական բուհ ավարտած այդ մարդիկ գալիս են, ասենք, կլինիկական օրդինարտուրա ու մեզնից «պահանջում», որ երկու-երեք տարվա ընթացքում իրենց մասնագետ դարձնենք:Մինչդեռ մասնագետ դառնալու համար բավականին երկար ճանապարհ պիտի անցնեն, ի սկզբանե հիմք ունենան, առանց որի ոչնչի չեն կարող հասնել:Նրանք չեն էլ հասկացել` ուր են գնում, ինչի համար:Ջրի հոսքով գնում են, իսկ թե ուր են հասնելու, Աստված գիտի:Կան նաև արտակարգ շնորհալի երիտասարդներ, որոնց հետ հաճելի է շփվել, խոսել, նրանք մարդիկ են, որ պատահական չեն ընտրել այս մասնագիտությունը, այլ սրտանց սիրել են այն և ամեն ինչ անում են լավագույն բժիշկ դառնալու համար:

-Բժիշկ լինելը կոչո՞ւմ է, թե՞մասնագիտություն:

-Ինձ թվում է` երկուսը միաժամանակ:Մարդը պիտի սիրի այս աշխատանքը, հակառակ դեպքում ինքը կամ տանջվելու է ամբողջ կյանքում, կամ ուղղակի դժբախտ մարդ է դառնալու:Այս մասնագիտությունը ամեն մարդու համար չէ, այն Աստծո կողմից տրված պարգև է, շնորհ:

-Ընդունված ավանդույթ է, որ երեխաներն ընտրում են իրենց ծնողների ուղին, Ձեր երեխաների դեպքում ինչպե՞ս է:

-Երեխաներիցս մեկն ընտրել է իմ ուղղությունը, մյուսը` ոչ:Սովորաբար բժիշկների ընտանիքում մեծացած երեխան նախնական պատկերացում է ունենում այս մասնագիտության մասին, և ընտրությունն էլ լինում է գիտակցական:Իհարկե, չեմ ասում, որ բժիշկ ծնող չունեցողների ընտրությունը անգիտակցական է, որ իրենք չեն կարող լավ բժիշկ լինել:Բայց, որպես կանոն, բժիշկների երեխաները մի քիչ ավելի պատրաստված են թեկուզ հոգեպես:

-Իսկ Ձեր ուսուցիչ ո՞ւմ կարող եք համարել:

-Ես սովորել եմ Ռուսաստանում, իմ ուսուցիչներն այնտեղից են, և անուններ տալը, կարծում եմ, անիմաստ է: Հայաստանում աշխատելիս նույնպես ուսուցիչներ ունեցել եմ: Նրանցից էին պրոֆեսոր Թամրազյանը, ակադեմիկոս Միքայելյանը, ում անունը կրում է մեր բուժհաստատությունը:

-Իսկ որպես վերջաբան ի՞նչ կցանկանաք ասել պացիենտներին, մեր հասարակությանն ընդհանրապես:

-Պացիենտից պահանջվում է համբերատարություն իր ախտանիշների նկատմամբ և, իհարկե, կարգապահություն, օրինակ՝ ճիշտ հետևի դեղի ընդունման ժամին, կարգին:Այդ ամենը հենց այնպես չի ասվում. ամեն հիվանդություն ունի իր բուժման սխեման, և, եթե բուժումը կրի տարերային բնույթ, այն անօգուտ է:Այդ սխեմաներին, ալգորիթմներին տիրապետում է բժիշկը, և միայն վստահության դեպքում է դա կատարում պացիենտը:Ըստ իս, յուրաքանչյուր բժիշկ պետք է ճիշտ ախտորոշի հիվանդին և, ներդնելով այսօրվա պահանջներին համապատասխան հմտություններն ու փորձը, արհեստավարժորեն բուժի նրան, որպեսզի հիվանդներն առողջ վերադառնան իրենց բնականոն կյանքին:

 Ժողովուրդը մտածում է, որ բժիշկը կարող է իրեն առողջություն տալ:Ոչ, բժիշկը կարող է միայն որոշ սինդրոմներ բուժել, առողջությունը պիտի մարդը ինքը վաստակի:Ինչպես ասում էր ակադեմիկոս, հայտնի վիրաբույժ Ամոսովը. «Բժիշկը կարող է բուժել հիվանդությունը, բայց նա չի կարող ձեզ առողջություն տալ»:Եվ սա պետք է գիտակցի մեր հասարակության յուրաքանչյուր անդամ:

28 Սպտ

ԳԱԳԻԿ ՀԵԲՈՅԱՆ

Written by

Յուրաքանչյուր բժշկի համար ամենակարեւորը հիվանդներին առողջ տեսնելն է

Սիրտ-անոթային հիվանդությունները մշտապես բազմաթիվ կյանքեր են խլում։ Բժշկության այս ոլորտն անընդհատ զարգացման եւ նոր տեխնոլոգիաների ու դեղորայքների կիրառման կարիք ունեցել է եւ ունի։
Ոլորտի զարգացման համար կարեւորվում են բազմաթիվ խնդիրներ, ու պետք է մասսայականացնել սիրտ-անոթային հիվանդությունները կանխարգելող միջոցառումները եւ մեծացնել առողջ ապրելակերպի մասին տեղեկատվությունը։
Ինչ վերաբերում է սիրտ-անոթային հիվանդությունների երիտասարդացմանը,  ապա, սրտաբանների կարծիքով, ինչպես ամբողջ աշխարհում, այնպես էլ Հայաստանում նկատվում է այդ հիվանդությունների երիտասարդացում, ինչը պայմանավորված է նյարդահոգեբանական ծանրաբեռնվածությամբ, լարվածությամբ, ինչպես նաեւ ոչ առողջ ապրելակերպով:
Սրտաբանությունը մշտապես զարգանում, վստահորեն ընթանում է նորարարություններին ընդառաջ: Ուրախալի փաստ է  նաեւ այն, որ վերջին տարիներին երիտասարդներն ավելի հետեւողական են եւ հաճախ են անցնում բուժզննում, ինչը հնարավորություն է տալիս երիտասարդ տարիքում կանխել հիվանդության հետագա զարգացումը:

http://bestgroup.am/ կայքի  զրուցակիցն է սրտաբանության մեջ մեծ ներդրում ունեցող, իր գործի նվիրյալ, «Նորք-Մարաշ» բժշկական կենտրոնի սրտային վիրաբույժ, սիրտ-անոթային վիրաբուժության ծառայության ղեկավար, ՀՀ ԱՆ սրտի վիրաբուժության գծով խորհրդական ԳԱԳԻԿ ՀԵԲՈՅԱՆԸ: Բժիշկը պատրաստ է օրվա ցանկացած ժամին օգնել իրեն դիմող ցանկացած պացիենտի: Հոյակապ մարդ, որի շնորհիվ բազմաթիվ մարդկային կյանքեր են փրկվել, եւ որի դերը, անձնուրաց նվիրումը անգնահատելի են սրտաբանության զարգացման մեջ:

-Պարոն Հեբոյան, ի՞նչ գործունեություն է ծավալվում բաժանմունքում, եւ ովքե՞ր կարող են Ձեզ դիմել:

-«Նորք-Մարաշ»  բժշկական կենտրոնի սիրտ-անոթային վիրաբուժության ծառայությունը ստեղծվել է Հայաստանում սրտային վիրաբուժության դպրոցի հիմնադիր, Ալբերտ Սթարի անվան ակադեմիական կենտրոնի (Պորտլենդ, ԱՄՆ) առաջատար սրտի վիրաբույժ Հագոբ (Հրայր) Հովագիմիանի գլխավորությամբ` հայ բժիշկների հետ համատեղ: Ծառայությունը համալրված է բարձր որակավորում ունեցող մասնագետներով եւ հագեցած է նորագույն սարքավորումներով: Կենտրոնում կատարվում են բոլոր տեսակի սրտի վիրահատություններ` անկախ պացիենտի տարիքից, քաշից եւ հիվանդության բարդությունից (բացառությամբ սրտի փոխպատվաստումը): Բաժանմունքում մատուցվող ծառայությունների որակը համապատասխանում է միջազգային չափանիշներին: Ու պատահական չէ, որ Կենտրոնում բուժում են ստանում ոչ միայն Հայաստանի Հանրապետության, այլեւ օտարերկրյա  պացիենտներ: Բաժանմունքը զբաղվում է սիրթ-անոթային բոլոր այն հիվանդություններով, որոնք վիրաբուժության կարիք ունեն թե՛ մեծահասակների, թե՛ մանկական, թե՛ նորածնային խմբերում:

-Բժի՛շկ, կվերհիշե՞ք Ձեր կողմից իրականացված առաջին վիրահատությունը, որը տպավորիչ էր Ձեզ համար:

-Ես առաջին վիրահատությունն իրականացրել եմ բժիշկ Արա Անանյանի գլխավորությամբ: Իհարկե, դա ինձ համար բավականին հուզիչ եւ տպավորիչ պահ էր ու այն դարձել է վառ հիշողություն:

-Ընտրել եք շատ պատասխանատու եւ ռիսկային աշխատանք, ե՞րբ եւ ինչպե՞ս գնացիք այդ քայլին:

-Անկեղծ ասած, սրտային վիրաբույժ դեռ շատ վաղուց էի որոշել դառնալ, չնայած այդ ժամանակ` դպրոցական տարիներին, երեւի թե, չէի էլ պատկերացնում, թե ինչ մեծ պատասխանատվություն եմ փորձում վերցնել իմ ուսերին: Դպրոցն ավարտելուց հետո ուսանել եմ Մխիթար Հերացու անվան բժշկական համալսարանում, այնուհետեւ սրտային վիրաբուժության օրդինատուրան անցել «Նորք-Մարաշ» բժշկական կենտրոնի բազայում, ապա նեղ մասնագիտական շարունակական կրթություն ստացել նույն բժշկական կենտրոնում`Հրայր Հովագիմիանի առաջնորդած եւ գլխավորած դպրոցում: Մարդ, ով իմ ուսուցիչն է սրտային վիրաբուժության մեջ (եւ ոչ միայն սրտային վիրաբուժության մեջ): Շնորհակալ եմ նաեւ այն բոլոր ավագ բժիշկներին, որոնք միշտ ինձ աջակից են եղել, ինձ տվել են շատ մեծ գիտելիքների բազա: Կցանկանամ նշել նաեւ, որ շատ շնորհակալ եմ Աստծունայն բանի համար, որ իմ կողքին կան շատ լավ ընտանիք եւ լավ ընկերներ, որոնք ըմբռնումով են մոտենում իմ աշխատանքին, ներողամտորեն վերաբերվում իմ բացակայություններին: Իմ առօրյա գերլարված աշխատանքից հետո իմ անդորրը գտնում եմ ընտանիքում` իմ փոքրիկ տղայի հետ:

-Մասնագիտական ասոցիացիայի անդա՞մ եք:

-Այո՛, վիրաբուժության ասոցիացիայի անդամ եմ: Ընդհանրապես ասոցիացիաները բժշկական հասարակության մեջ շատ լուրջ դեր ունեն, մասնագիտական շատուշատ հարցերի հարթակ են համարվում եւ անհրաժեշտ են մասնագիտական զարգացման համար:

-Շփվելով երիտասարդ կադրերի հետ` ի՞նչ կասեք նրանց մասին:

-Մեր ապագա բժշկությունը տեսնում եմ բավականին խոստումնալից դիրքերում եւ հուսալի ձեռքերում, որովհետեւ ունենք բավականին շատ լավ երիտասարդ մասնագետներ, որոնք աչքի են ընկնում ժամանակակից մտածելակերպով, նվիրված են գործին եւ սիրում են իրենց մասնագիտությունը, ունեն շատ մեծ ներուժ: Մնում է միայն, որ պետական մակարդակով այնպիսի հնարավորություններ ստեղծվեն, որպեսզի մեր համակարգը կարողանա արագ զարգանալ: Ես, լինելով առողջապահության նախարարի սրտային վիրաբուժության մասով խորհրդական, շատ մեծ հույսեր ունեմ առողջապահության նախախարության հետ կապված,  որտեղ տարվող աշխատանքերը եւ դրանցից բխող արդյունքերն արդեն իսկ խոստումնալից են: Բավականին լուրջ գործեր կան արված եւ պլանավորված:

-Բժշիկ, ի՞նչ խնդիրներ եք տեսնում ձեր ոլորտում:

-Իրականում որոշակի ախտորոշումներ կան, որոնք կյանքի համար սպառնալիք են հանդիսանում: Նկատի ունեմ առաջին հերթին աորտայի շերտազատումը եւ հույս ունեմ` մի օր այնպիսի համակարգ կունենանք, որ աորտայի շերտազատումը պետական հոգածությամբ լուծվելիք խնդիր կդառնա: Բժիշկը եւ պացիենտը վիրահատությունն արագ կազմակերպելու համար շատ կարճ ժամանակ ունեն, որպեսզի հետագայում հիվանդի ապրելու հավանականությունը մեծ լինի: Հետեւաբար, կցանկանամ, որ ֆինանսական հարցեր շատ չծագեն,  իսկ պետության կողմից մշակվի ավտոմատ մեխանիզմ:

-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը եւ հորդորը հայ հասարակությանը:

-Հորդորս եւ մաղթանքս այն է, որ մեր հասարակությունն առողջական խնդիր ունենալու դեպքում անհապաղ բժշկի դիմի: Բայց պրակտիկան ցույց է տալիս, որ մարդիկ մեզ դիմում են շատ բարձիթողի իրավիճակներում, երբ արդեն թե՛ վիրահատական միջամտության վտանգն է ավելի մեծ, թե՛ կյանքի որակի բարելավման խոստումներն են պակասում: Կցանկանամ, որ լինեն ավելի զգոն, ունենան լուրջ մոտեցում իրենց առողջության նկատմամբ ու բժշկի դիմեն այն դեպքերում, երբ դեպի վտանգ գնացող սահմանագիծը դեռ չեն անցել: Իսկ երբ վտանգները բավականին մեծ են, ակնկալիքները քիչ են լինում: Յուրաքանչյուր բժշկի համար ամենակարեւորը հիվանդներին առողջ տեսնելն է: Եղեք առողջ, սիրեք այն, ինչ ձեզ տրված է Աստծո կողմից:

Կայացած պետության հիմնական գրավականը առողջ հասարակությունն է

Սրտի անխափան աշխատանքն ու արյունատար անոթների նորմալ գործունեությունը, կարելի է ասել, առողջության գրավականն են, բայց, ցավոք, վերջին տարիներին սրտային հիվանդություններով տառապող մարդկանց թիվը կտրուկ ավելացել է: Ընդ որում, մեզ մոտ հիվանդությունը գնալով երիտասարդանում է, ինչը սրտաբանները բացատրում են նաեւ այն հանգամանքով, որ հայերը վերջին տարիներին փոխել են իրենց ապրելակերպը. եթե նախկինում շատերն էին զբաղվում ֆիզիկական աշխատանքով եւ առողջ ապրելակերպ էին վարում, ավելի քիչ էին ծխում, ապա հիմա այդ ամենն այլեւս չկա: Բժիշկների ներկայացմամբ, բացի այն, որ մարդիկ հիվանդանում են անտեղյակությունից, մեծ դեր է խաղում նաեւ ժառանգական նախատրամադրվածության գործոնը: Սրտաբանների համոզմամբ, մարդիկ չգիտեն, թե իրենց ապրելակերպից ինչն է խիստ վնասում առողջությանը, տեղյակ լինելու դեպքում էլ անուշադրության են մատնում այդ հանգամանքը: Էկոլոգիան, ծխելը, ճարպային սննդի չարաշահումները, քաշի ավելացումը, սթրեսները, չափից ավելի նստակյաց կյանքը հիմնական պատճառներն են, որոնք հանգեցնում են սրտային հիվանդությունների:

<Աստղիկ> բժշկական կենտրոնը համարվում է մեր հանրապետությունում առաջատար բժշկական կենտրոններից մեկը, որտեղ իրականացվում են տարբեր նեղ մասնագիտական բուժօգնություն, ցանկացած հետազոտություն ու միջամտություն:Ինչքան էլ հարուստ լինեն տեխնիկական ու մասնագիտական հմտությունները, միեւնույն է, լինում են դեպքեր, երբ պացիենտի անհատականությունը առաջ է բերում խնդիրներ: Դրա համար ուշադրություն կենտրոնում են գտնվում հիվանդության կանխարգելումը, դեղորայքային բուժումն ու դինամիկ հսկողությունը: Մեր հանրապետությունում կան շատ լավ սրտաբաններ, բայց, ամեն դեպքում, բժիշկները հաճախ դիմում են երկրորդ կարծիքի օգնությանը, չեն զլանում մի քանի անգամ տարբեր օղակներով ստուգել իրենց: Այսօրվա հիմնահարցերից մեկը պացիենտին կրթելն է: Նա պետք է, այսպես ասած, ճանաչի իր հիվանդությունը, իմանա` ինչից զգուշանալ, ինչին ուշադրություն դարձնել: Պետք է զարգացնել բժշկին, մասնագետին դիմելու մշակույթը, որի պակասը, շատ հաճախ, անդառնալի հետեւանքների է հանգեցնում:

http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է <Աստղիկ> բժշկական կենտրոնի սրտաբան-առիթմոլոգ ԳԱՅԱՆԵ ԱՂԱԲԱԲՅԱՆԸ:Չնայած բավականին երիտասարդ տարիքին` նա տիրապետում է բժշկի իսկական որակներին` միեւնույն ժամանակ պահպանելով կնոջը բնորոշ նուրբ եւ փխրուն հատկությունները:

-Բժշկուհի՛, խոսենք առիթմիայի տեսակների մասին:

-Առիթմիան սրտի ռիթմի բնականոն աշխատանքի խանգարումն է: Եթե հարցին փիլիսոփայորեն մոտենանք, ապա առիթմիայով օրգանիզմը ազդակ է տալիս, որ ինչ-որ բան այն չէ, ու մասնագետի դիմելու կարիք կա: Առիթմայի տեսակները շատ բազմազան են. հիմնականում տարբերում ենք վերփորոքային եւ փորոքային առիթմիաներ: Փորոքային առիթմիաները համարվում են ավելի չարորակ առիթմայի տեսակ, իսկ վերփորոքայինը` ոչ: Փորոքային առիթմիաները շատ ավելի բարդ են եւ պատկանում են կյանքին վտանգ սպառնացող առիթմաների դասին:

-Սիրտ - անոթային ո՞ր հիվանդություններն են երիտասարդացում ապրել:

-Ցավոք, պետք է նշեմ, որ սրտի իշեմիկ հիվանդությունը սրտամկանի ինֆարկտի տեսքով հանդիպում է՝ սկսած 22 տարեկան պացիենտների մոտ, ընդ որում, որքան երիտասսրդ է պացիենտը, այնքան շատ է վատ ելքի հավանականությունը:

-Ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:

-Բարեբախտաբար, իմ ուսուցիչները շատ են եղել կյանքիս ընթացքում, քանի որ վերապատրաստումներն էլ բավականին շատ են եղել: Հայաստանում ինձ ուսուցիչ համարում եմ Շահեն Խաչատրյանին, որի մոտ անցել եմ օրդինատուրա եւ բավականին լուրջ գիտելիքներ եմ ստացել ինվազիվ սրտաբանության ոլորտում:

-Ի՞նչ տարբերություններ կան մեր եւ արեւմտյան երկրների առողջապահական համակարգերի միջեւ։ Որքանո՞վ է ապահովագրական բժշկությունը կիրառելի մեր երկրում:

-Կարծում եմ՝ ապահովագրությունը ամենամեծ խնդիրն է մեր երկրում: Երբ երկու տարի առաջ Թայվանում վերապատրաստման էի, ինձ շոկի մեջ գցեց այն փաստը, որ, ունենալով Հայաստանի չափ տարածք եւ 23.5 միլիոն բնակչություն, երկու ամսվա ընթացքում այնտեղ գրանցվեց երկու սուր ինֆարկտի դեպք, մինչդեռ մեր հանրապետության միայն <Աստղիկ> բժշկական կետրոնում ամեն օր միջինը գրանցվում է սուր ինֆարկտի երեք դեպք: Պարզից էլ պարզ է, որ մեր երկրում հասարակությունը թեկուզ պրոֆիլակտիկ բուժզննման նկատառումերով չի դիմում բժշկի, չի անցնում նվազագույն հետազոտությունները, ինչի արդյունքում ունենք ներկայիս պատկերը:

-Ինչպիսի՞ նախանշաններ են լինում առիթմիաների ժամանակ:

-Նկատվում է սրտի անկանոն աշխատանք, ինչպես պացիենտներն են նշում, սրտի կանգի զգացողություն, որից հետո սիրտն սկսում է ավելի արագ բաբախել, եւ այդ պարագայում արդեն պետք է անպայման դիմել բժշկի, լինել սրտաբանի հսկողության տակ: Դրա պատճառները շատ տարբեր կարող են լինել, եւ պարտադիր չէ, որ այն լինի սրտային խնդիր: Առիթմիաները կարող են ի հայտ գալ արտասրտային, էնդոկրին համակարգի, արյան տարբեր խնդիրների առկայության դեպքերում:

-Ովքե՞ր են գտնվում ռիսկի խմբում:

-Առիթմաների դեպքում ռիսկի խմբում գտնվող կին-տղամարդ հարաբերակցությունը համարյա թե հավասար է, ի տարբերություն իշեմիկ հիվանդությունների, որոնց դեպքում ավելի շատ թիրախային խումբ կազմում են տղամարդիկ: Մինչդեռ կան առիթմիաների տեսակներ, որտեղ կանայք մեծամասնություն են կազմում: Տարիքային առումով ռիսկային խումբը, ինչպես բոլոր սրտային հիվանդությունների ժամանակ, քառասունն անց տարիքն է, իսկ չարաշահումների, կենսակերպի առումով՝ ալկոհոլը, ծխախոտը, գիրությունը, ճարպակալումը, էնդոկրին խնդիրների ուղեկցությունը:

-Որքա ՞ն վտանգավոր են առիթմիաները:

-Ինչպես վերեւում նշեցի, գլոբալ առումով երկու տեսակի առիթմիա կա, իսկ ընդհանրապես գոյություն ունեն առիթմիաների մի քանի տասնյակ տեսակներ, որոնց թվում կան վտանգավոր եւ ոչ վտանգավոր տեսակներ, իսկ վտանգավորության աստիճանը կարող է որոշել միայն առիթմոլոգ-սրտաբանը՝ ելնելով հետազոտության արդյունքներից:

-Հնարավո՞ր է դեղորայքով վերահսկել առիթմիան:

-Այո՛, առիթմիայի որոշ տեսակներ հնարավոր է վերահսկել դեղերի միջոցով, բայց, իհարկե, բուժման այլ մեթոդներ նույնպես գոյություն ունեն, օրինակ՝ ռադիոհաղորդչական աբլյացիան, նախապես կատարվում է էլեկտրոֆիզոլոգիական հետազոտություն, որի շնորհիվ հայտնաբերելով առիթմիայի օջախը՝ հնարավորություն ենք ունենում այն այրել: Որոշ առիթմիաների արդյունավետությունը 70/30 տոկոս է, բայց կան ավելի բարդ առիթմիաներ, որոնց բուժման արդյունավետությունը 50/50 է: Իհարկե, կան նաեւ ավելի բարորակ առիթմիաներ, որոնց էֆեկտիվ բուժման դեպքում ստանում ենք 97 տոկոս արդյունավետություն:

-Ինչպե ՞ս է իրականացվում էլեկտրաֆիզիոլոգիական հետազոտությունը:

-էլեկտրաֆիզիոլոգիական հետազոտությունը միջամտական գործընթաց է, որն իրականացվում է տեղային անզգայացմամբ, ազդրային երակի միջոցով, եւ այն կարճ է տեւում:

-Էլեկտրաֆիզիոլոգիական հետազոտությունը անհարմարավե՞տ է:

-Կարծում եմ՝ այն քիչ անհարմավետություն կպատճառի պացիենտին, կարեւորը տեղեկացված լինելն է եւ բուժման գրագետ տակտիկա ընտրելը:

-Ի՞նչ ռիսկեր ունի ռադիոհաճախականային աբլյացիան:

-Ռադիոհաճախականային աբլյացիան, կախված առիթմիայի տեսակից, ռիսկային կարող է լինել այնպես, ինչպես որ բոլոր վիրահատական միջամտությունների բարդությունների դեպքում: Բայց ռիսկերը տարբեր են՝ սկսած ԱՎ հանգույցի այրումից, որը կարող է բերել լրիվ ԱՎ  պաշարման, եւ այն պահանջում է սրտի ռիթմը վարող սարքի իմպլանտացիա: Կարող են առաջանալ նաեւ այլ խնդիրներ, բայց այդ բարդությունները չեն գերազանցում մեկ տոկոսը, որը բավականին փոքր թիվ է՝ սրտի հետ կապված միջամտությունների համար ամբողջ աշխարհում: Հետեւաբար, բարդությունները շատ քիչ են հանդիպում, քանի որ մեր կլինիկան հագեցած է բոլոր անհրաժեշտ բաժանմունքներով, սարքավորումներով, եւ ցանկացած խնդիր գտնում է իր արագ լուծումը մեր բժիշկների թիմի արդյունավետ աշխատանքի շնորհիվ:

-Խոսենք վերապատրաստումներից:

-Ինվազիվ առիթմիոլոգիայի գծով վերապատրաստում 2 ամիս անցել եմ Թայվանում, որտեղ մասնակցել եմ վիրահատությունների, եղել եմ Եվրոպայում, ինչպես նաեւ Ռուսաստանի Դաշնության Մոսկվա քաղաքում: Այդ երկրներում տեխնիկան ավելի գերհագեցած է, բայց մտածելակերպը, մոտեցումները լրիվ նույնն են, ինչ մեզ մոտ է:

-Ի՞նչ գործունեություն է ծավալվում ձեր բաժանմունքում:

-Քանի որ մեր բաժանմունքը բավականին բազմապրոֆիլ է եւ Հայաստանում ամենահին առիթմիոլոգիական կենտրոնն է եղել, ուստի այն համալրված է բարձրակարգ առիթմոլոգներով, հագեցած է ժամանակակից սարքավորումներով: Ունենք առիթմիոլոգիական բաժանմունք, ինվազիվ սրտաբանության, սրտային վիրաբուժական բաժանմունք, ինչպես նաեւ մանկական սրտաբանության բաժանմունք, որտեղ իրականացնում ենք թե վիրահատական, փոքր միջամտական, թե ուղղակի թերապեւտիկ բուժօգնություն, այսինքն՝ բոլոր սիրտ-անոթային խնդիրներով մենք զբաղվում ենք:

-Բժշկուհի, կհիշե՞ք Ձեր առաջին հիվանդին:

-Սրտաբանության ինստիտուտում էի, իսկ պացիենտը Սեւանից էր՝ Սամվել անունով, եւ բուժվում էր սրտային անբավարարության դեմ: Կենտրոնում այդ տարիներին հնարավորությունները շատ քիչ էին, բուժման եւ տեխնիկայի առումով շատ ավելի բարդ էր սկսնակ սրտաբանի համար, քան հիմա է, բայց մեծ հաջողություն էր ինձ համար, որ մեկ ամիս անց հանդիպեցի արդեն ապաքինված պացիենտի հետ: Հիշեցնեմ, որ նրան ընդունել էինք ծայրահեղ ծանր վիճակում:

-Մասնագիտական ասոցիացիայի անդա՞մ եք:

-Այո՛, եվրոպական եւ հայկական ասոցիացիաների անդամ եմ: Դրանց շնորհիվ ավելի տեղեկացված ենք լինում բոլոր հնարավոր փոփոխությունների մասին, իսկ բժշկությունը, այդ թվում՝ սրտաբանությունը արագընթաց զարգացում է ապրում, եւ անհրաժեշտ է նորարարություններին համընթաց քայլել թե՛ վիրահատական, թե՛ դեղերի գործածության առումներով: Իսկ մենք առաջնորդվում ենք եվրոպական ուղեցույցներով:

 

Թող ձեր սիրտը մշտապես բաբախի երջանիկ եւ առողջ

Ինչպես ամբողջ աշխարհում, այնպես էլ Հայաստանում հիվանդացության ամենաբարձր ցուցանիշը սրտային հիվանդություններն ունեն։ <<Աստղիկ>> բժշկական կենտրոնն այսօր համարվում է Հայաստանի բժշկագիտության բոլոր ճյուղերի զարգացվածության եւ բուժման բարեհաջող ելքերով լավագույն օջախներից մեկը, որտեղ երեխաների եւ մեծահասակների համար իրականացվում է անհետաձգելի, ամբուլատոր, ստացիոնար եւ դիսպանսեր բժշկական օգնություն, գործում են բուժսպասարկման որակյալ բոլոր ծառայությունները: Իսկ մասնագետները պարբերաբար վերապատրաստվում եւ մասնագիտացում են անցնում Եվրոպայի եւ ԱՄՆ-ի հայտնի կլինիկաներում, միջազգային մասնագիտական կոնգրեսներում: Կլինիկայի սրտաբանները եվրոպական մասնագիտական մի շարք ասոցիացիաների անդամներ են:

http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է <<Աստղիկ>> բժշկական կենտրոնի  ընդհանուր, միջամտական սրտաբանության եւ առիթմիոլոգիայի բաժանմունքի միջամտական սրտաբան, բժշկական գիտությունների թեկնածու ՅՈՒՐԻ ՄԱԿԱՐՅԱՆԸ: Բժիշկները, դժվարին պահերին կանգնելով հիվանդի կողքին, կիսում են նրա դժվարությունները` հաճախ անհնարինը դարձնելով հնարավոր: Հենց այդպիսին է մեր զրուցակիցը, որն ամեն կերպ ձգտում է բարելավել պացիենտների հետագա կյանքի որակը:

-Բժի՛շկ Մակարյան, ի՞նչ գործառույթներ են իրականացվում ձեր բաժանմունքում, ովքե՞ր կարող են ձեզ դիմել:

-Ըստ էության, մեր սրտաբանական ծառայություն կարող են դիմել բոլոր նրանք, ովքեր առնչվում են սիրտ-անոթային խնդիրների հետ` փոքրիկներից մինչեւ մեծահասակներ, եւ, բնականաբար, մեր կենտրոնում հասանելի են բուժօգնության բոլոր շրջանակները: Մի խոսքով` չկա սրտին առնչվող որեւէ  խնդիր, որին չկարողանանք լուծում տալ: Հիվանդների ու անձնակազմի համար ստեղծված են հարմարավետ եւ Հայաստանում նախադեպը չունեցող պայմաններ, ու արհեստավարժ բժշկական խմբի, ադմինիստրատիվ անձնակազմի, ժամանակակից սարքավորումների ու պարբերաբար արտերկրից հրավիրված մասնագետների շնորհիվ բաժինն արժանացել է իր հիվանդների վստահությանը: Մեր կենտրոնը հագեցած է անհրաժեշտ բուժսարքավորումներով, համալրված է բոլոր անհրաժեշտ նեղ մասնագիտացմամբ մասնագետներով, որոնք բազմիցս վերապատրաստումներ են անցնում: Եվ ես ինձ կարող եմ համարել հաջողակ ու բախտավոր անձանցից մեկը, որն աշխատում է շատ հմուտ եւ արհեստավարժ մասնագետների կողքին՝ բժշկուհի Զառա Կարտոյանի ղեկավարությամբ:

-Բժիշկ, ո՞ր սիրտ-անոթային հիվանդություններն են երիտասարդացում ապրել:

-Ցավով պետք է նշեմ, որ սրտի իշեմիկ հիվանդությունը ոչ միայն  երիտասարդացում է ապրել, այլեւ, կարծես թե, ագրեսիվացել է: Եթե նախկինում նշվում էր, որ կանանց մոտ ավելի քիչ է հանդիպում այս հիվանդությունը, ապա այսօր պատկերն այլ է: Թերեւս, նաեւ բարձր ճնշմամբ տառապողների դեպքերն են ավելի երիտասարդացել: Ազգաբնակչության կողմից դիմելիությունը եւս ավելացել է: Այսինքն` ավելի վաղ են հայտնաբերվում հիվանդությունները` չնայած կանխարգելիչ բուժում հասկացողությունը մեզ մոտ դեռեւս մի փոքր կաղում է, եւ կարծում եմ` դեռ ժամանակ է անհրաժեշտ, որպեսզի մեր ազգաբնակչության մեջ ձեւավորվի բժշկին ավելի վաղ դիմելու կուլտուրան: Կարծում եմ` մեր երիտասարդությունն այսօր ավելի հեշտ եւ ավելի վստահ է դիմում բժշկի, բայց այդ հարցում մի թեթեւ թերանում է միջին տարիքի պացիենտը: Նշեմ նաեւ, որ այսօր ինտերնետ պորտալի ներգրավվածության դերը բժշկագիտության մեջ երկակի է, եւ պացիենտը չպետք է մոռանա, որ, եթե միայն ինտերնետով հնարավոր լիներ բուժվել, ոչ մեկը տասը տարի չէր սովորի, եւ այսօր բժիշկներ չէին լինի ընդհանրապես:

-Բժի՛շկ, ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:

-Եթե խոսենք ընդհանուր սրտաբանությունից, ապա, իհարկե, իմ ուսուցիչը, որի շնորհիվ կատարել եմ իմ առաջին քայլերն այս ոլորտում, Մայրանուշ Դրամփյանն է` <<Արմենիա>> բժշկական  կենտրոնի ղեկավարը, ում ամբողջ կյանքում երախտապարտ կլինեմ: Իսկ ինտերվենցիոն սրտաբանության բնագավառում ուսուցիչներս երկուսն են եղել` Նարինե  Գոջաբաշյանը եւ Միքայել Ադամյանը, մարդիկ, որոնցից ամեն պահ նոր բան կարող ես սովորել: Նարինե Գոջաբաշյանը, ում ղեկավարությամբ հիմա աշխատում եմ, ՀՀ-ում միջամտական սրտաբանության հիմնադիրներից է, եւ հպարտ եմ, որ կարող եմ ինձ համարել նրա աշակերտը: Իսկ գիտական ոլորտում ուսուցիչս Սվետլանա Գրիգորյանն է, ով եղել է իմ գիտական թեզի ղեկավարը եւ ում շնորհիվ հաջողությամբ պաշտպանել եմ թեկնածուական ատենախոսությունս:

-Բժի՛շկ, մասնագիտական ասոցիացիայի անդա՞մ եք: Ընդհանրապես ասոցիացիաներն ի՞նչ են տալիս բժիշկներին:

-Ես վստահ եմ, որ ասոցիացիաները մեզ բավականին շատ գիտելիքներ, շփվելու  եւ փորձի փոխանակության հնարավորություն են տալիս, եւ մենք` բժիշկներս, պետք է ավելի ակտիվություն ցուցաբերենք ասոցիացիաներում: Դրանք նաեւ երիտասարդ մասնագետներին հնարավորություն են տալիս անվճար մասնակցել եվրոպական կոնգրեսներին: Հայկական սրտաբանական ասոցիացիան ինձ հնարավորություն է տվել անդամակցել նաեւ եվրոպական ասոցիացիաներին, մասնակցել եմ կոնգրեսների եւ դրամաշնորհներ շահել: Ու այսօր էլ նոր գիտական թեզիսներ եւ հոդվածներ եմ ներկայացնում: Շատ եմ կարեւորում հատկապես մեր սրտաբանների ասոցիացիայի գործունեությունը եւ հույս ունեմ, որ այն ավելի թիրախային  կգործի մոտ ապագայում:

-Ի՞նչ կասեք երիտասարդ կադրերի մասին: Ինչպե՞ս եք պատկերացնում մեր ապագա բժշկագիտությունը:

-Անհամեստ թող չհնչի, բայց ես միշտ սրտաբանությունը տարանջատել եմ բժշկագիտության բոլոր մյուս ոլորտներից, որովհետեւ կարծում եմ, որ մեր ոլորտը Հայաստանի Հանրապետությունում ամենազարգացած, ամենաարագ քայլերով առաջ գնացող ոլորտներից է: Եվ,  բարեբախտաբար, մեր ավագ եւ միջին սերնդի մասնագետները բոլոր բժշկական կենտրոններում շատ բաց են ուսուցանելու, տարբեր պրակտիկ աշխատանքների համար: Ինչ վերաբերում է մեր կենտրոնին, ապա մենք շատ սիրում եւ հաճույքով ընդունում ենք երիտասարդ կադրերին, սովորեցնում ենք նրանց: Ու, եթե ընտրեն սրտաբանության ոլորտը, ապա, իմ կարծիքով, դա նրանց համար կլինի բժշկագիտության ամենահաճելի, գեղեցիկ ու, միեւնույն ժամանակ, ամենապատասխանատու ոլորտներից մեկը: Եվ կցանկանամ, որ շարունակեն աշխատել Հայաստանի Հանրապետությունում, այլ ոչ թե գնան արտերկիր, քանի որ հարազատ երկրում իրենց հոգեպես ավելի բավարարված կզգան՝ գիտակցելով, որ իրենցից շատ բան է կախված: Ընդհանրապես սրտաբանությունը մեզ մոտ շատ քիչ է տարբերվում եվրոպական երկրների սրտաբանությունից՝ զիջելով միայն սարքավորումների եւ նորագույն տեխնոլոգիաների առումով:

-Ընտանիքը չի՞ տուժում Ձեր ծանրաբեռնվածությունից:

-Բնականաբար տուժում է, բայց, բարեբախտաբար, շատ հասկացող եւ ըմբռնող կին ունեմ, ու նույնիսկ փոքրիկներս ըմբռնումով են մոտենում իմ աշխատանքային գրաֆիկին: Եվ ես երջանիկ մարդ եմ, որ օրվա ծանրաբեռնվածությունից հետո միշտ հաճույքով շտապում եմ տուն, ընտանիք, փորձում եմ այնպես անել, որ ո՛չ ընտանիքը տուժի, ո՛չ էլ աշխատանքը:

-Ձեր արմատներում կա՞ն բժիշկներ:

-Հպարտությամբ ուզում եմ նշել, որ ծնվել եմ բժիշկների ընտանիքում, ծնողներս, երկու ավագ քույրերս նույնպես բժիշկներ են, եւ կարծում եմ՝ ընտանեկան մթնոլորտը մասնագիտության ընտրության հարցում արդեն իսկ տրամադրող է եղել: Մեր աշխատանքը շատ պատասխանատու է, բայց նաեւ բավականին հաճելի կողմեր ունի, եւ պետք է սիրահարվես քո մասնագիտությանը, որ սիրով աշխատես: Երբ տրվում ես այդ մասնագիտությանը, իսկական նվիրյալ ես դառնում եւ այլ մասնագիտոթյունների մեջ քեզ չես պատկերացնում:

-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը հայ հասարակությանը:

-Ուզում եմ բոլորին ասել, որ հիվանդության կանխարգելելը շատ ավելի դյուրին է, քան բուժումը, ուստի թող պացիենտներն ավելի վստահաբար դիմեն մեզ, որովհետեւ մենք՝ բժիշկներս, օրնիբուն ջանք չենք խնայում, որպեսզի որակյալ եւ նպատակային բուժօգնություն ցուցաբերենք մեր բոլոր պացիենտներին: Կցանկանամ, որպեսզի ավելի շատ վստահեն ու հարգեն բուժաշխատողներին: Մաղթանքս էլ մշտապես անփոփոխ է. առողջ ապրեք, ուշադիր եղեք ձեր առողջության նկատմամբ, սիրեք եւ եղեք սիրված, թող ձեր սիրտը մշտապես բաբախի երջանիկ եւ առողջ:

06 Սպտ

Ելենա Ազիզյան

Written by

Աժմյան սերունդն ավելի հետաքրքրված է համաշխարհային բժշկությամբ

Ամբողջ աշխարհում հիվանդացության եւ մահացության ցուցանիշներով սիրտ-անոթային հիվանդություններն առաջին տեղում են: Գաղտնիք չէ, որ կանխարգելման աշխատանքների շնորհիվ հնարավոր է նվազեցնել հիվանդացության եւ մահացության ցուցանիշները։ Սիրտ-անոթային հիվանդություններն ամենատարածվածն են աշխարհում, եւ սիրտ-անոթային խնդիրներ ունեցող պացիենտների դիմելիությունը լավագույն բուժհաստատություններ բավականին բարձր է։ Մեր հանրապետությունում մահացության մեծ մասը սիրտ-անոթային հիվանդությունների պատճառով է։ Սա շատ լուրջ սոցիալական, առողջապահական խնդիր է։ Նախկինում ուշ էին դիմում բժշկի, հասարակությունը հետեւողական չէր իր առողջության հարցում։ Ըստ մասնագետների, այն անձանց մոտ, որոնք ծխում են, ապրում սթրեսային կյանքով, ֆիզիկապես ակտիվ չեն, ունեն ավելորդ քաշ, մեծանում է ռիսկը, որ կարող են ձեռք բերել հիպորտենիա, սիրտ-անոթային հիվանդություններ։ Լավագույն բուժհաստություններից մեկում՝ <<Նաիրի>> բժշկական կենտրոնում իրականացվում են բոլոր ժամանակակից մեթոդները սիրտ-անոթային համակարգի գնահատման համար:

 http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է «Նաիրի» բժշկական կենտրոնի բժիշկ-սրտաբան, էխոսրտագրության մասնագետ ԵԼԵՆԱ ԱԶԻԶՅԱՆԸ, որը մասնագիտության մեջ ցուցաբերում է զարմանահրաշ վարպետություն ու մարդկայնություն, հաճելի զրուցակից է: Նրա հետ խոսեցինք ոլորտում առկա հարցերի մասին:

-Տիկին Ազիզյան, խոսենք բաժանմունքի գործառույթների մասին, ի՞նչ գործունեություն է ծավալվում ձեր բաժանմունքում, եւ ովքե՞ր կարող են դիմել Ձեզ:

-Մեր դիագնոստիկ բաժանմունքը զինված է վերջին սերնդի նորագույն տեխնիկայով: Սիրտ-անոթային համակարգի ֆունկցիոնալ ախտորոշման համար կիրառվում են հետազոտության հետեւյալ ուլտրաձայնային մեթոդները՝ էխոսրտագրություն (էխոՍԳ), անոթների ուլտրաձայնային դոպլեր (Doppler) եւ դուպլեքս (Duplex) սքանավորում եւ հետեւյալ մեթոդները` էլեկտրասրտագրություն (ԷՍԳ), hոլտեր-ԷՍԳ հետազոտություն, զարկերակային ճնշման 24-ժամյա հետազոտություն, ծանրաբեռնվածության թեստ` թրեդմիլ (Treadmill Test): Սիրտ-անոթային համակարգի ֆունկցիոնալ ախտորոշման ծառայությունը հագեցած է Schiller, Siemens եւ այլ հայտնի ընկերությունների ժամանակակից բժշկական սարքերով, որոնք ապահովում են ճշգրիտ ախտորոշում: Մեր կլինիկայում կան շատ բարձրակարգ որակավորում ստացած մասնագետներ բոլոր նեղ մասնագիտացումների մեջ: Նորարարական ՈՒՁ տեխնոլոգիան սիրտ-անոթային հիվանդությունների համալիր ախտորոշման համար ՈՒՁ հետազոտությունների սկզբունքորեն նոր մոտեցման հնարավորություն է ընձեռում: Արդյունքում բժիշկը ստանում է սրտի անատոմիական կառուցվածքի եւ դինամիկ արյան հոսքի մասին հստակ պատկերացում: Մեթոդն առանձնանում է առավելագույն արագությամբ տեղեկատվության ստացմամբ, սրտային ցիկլի կադրերի «հետեւողականության» արտեֆակտերի բացակայությամբ, ամենաբարձր որակի պատկերներ ստանալուն միտված` սրտային ցուցիչների առկայությամբ: Մեր բաժանմունք կարող են դիմել սիրտ-անոթային խնդրով ցանկացած հիվանդությամբ տառապող հիվանդներ, հաստատված կամ կասկածելի ախտորոշում ունեցող հիվանդները, անորոշ բողոքներ ունեցողները, որոնք կարող են համարվել առողջ: Կարող են լինել հիվանդներ՝ ուղղորդված ուրիշ սրտաբանների կողմից, որպեսզի ավելի հստակ պատկեր ստանան բուժման հետագա ընթացքը արդյունավետ կազմակերպելու համար: Առաջին փուլից՝ ոչ ինվազիվ հետազոտություններից սկսած՝ ավելի հստակ պատկեր ստանալու համար կատարվում է հերթական հետազոտությունը: Մեթոդները, որոնք ինվազիվ չեն, բավականին հեշտ միջոցներ են հետազոտման համար, անցկացվում են բավականին արագ եւ ոչ դժվարին, մատչելի են թե ֆինանսապես, թե ֆիզիկապես: Իհարկե, համակցված նաեւ սրտաբանի, թերապեւտ բժշկի կոնսուլտացիայի հետ, որի արդյունքում դրվում է վերջնական եզրակացություն:

-Բժշկուհի, ըստ Ձեզ, ի՞նչ են տալիս ասոցիացիաները բժիշկներին:

-Ասոցիացիաները բավականին լավ տեղեկատվական կապող օղակ են բժիշկների տեղեկացվածության համար: Դրանք հարթակ են երիտասարդ կադրերի համար, որտեղ նրանք կարող են ներկայացնել իրենց, իրենց գիտելիքների բազան՝ միաժամանակ օգտվելով համաշխարհային փորձից, իրականացնելով փորձի փոխանակություն բժիշկների հետ: Այնտեղ կարծիքներ են ձեւավորվում եւ փոխանակվում:

-Բժշկուհի, ի՞նչ կասեք դիմելիության կուլտուրայի մասին:

-Դիմելիության կուլտուրան բավականին տարբերվող է մեզ մոտ, քանի որ բոլորը չեն կարող լինել միանման:, բայց բժիշկներս ըմբռնումով ենք մոտենում բոլորին, քանի որ գործ ունենք ամենաթանկ բանի՝ առողջության հետ: Իհարկե, մեծ հույսեր եւ սպասելիքներ ունենք մեր նոր նախարարությունից, եւ հուսանք, որ մի օր մեր բժշկությունը ոչնչով չի զիջի արտերկրի կլինիկաներին տարբեր ճյուղերում:

-Ընդունված ավանդույթ է, երբ երեխաներն ընտրում են իրենց ծնողների ուղին, Ձեր երեխաների դեպքում ինչպե՞ս է:

- Ընդհանրապես մեր ամբողջ պատմության մեջ բժշկությունը սերնդեսերունդ փոխանցվող մասնագիտություն է: Ասեմ, որ իմ արմատներում էլ եղել է բժիշկների դինաստիա, եւ, իհարկե, շատերն ընտրում են իրենց ծնողների ուղին: Մեծ տղաս բժիշկ է` ատամնաբույժ: Մանկուց լինելով բժշկական մթնոլորտում՝ նրա մեջ սերմանվել եւ ձեւավորվել է սեր դեպի բժշկությունը:

-Խոսենք Ձեր մասնագիտական ուղու մասին: Ի՞նչ ճանապարհ եք անցել:

- Մենք շատ վատ ժամանակաշրջան ապրեցինք, երբ ավարտեցինք. դեռ Խորհրդային Միությունն էր, անընդհատ ռեֆորմներ էին: 1989 թվականին ավարտել եմ ինտերնատուրա: Նախ ասեմ, որ ուսանելու տարիներից սկսած՝ սկսել եմ աշխատել, նախ, որպես մայրապետ, այնուհետեւ բուժքույր, հետո՝ ավագ բուժքույր, ինստիտուտն ավարտելուց հետո էլ աշխատեցի պոլիկլինիկայում որպես բժիշկ-սրտաբան եւ բժիշկ ռեւմատոլոգ: Այնուհետեւ որոշեցի ավելի կատարելագործվել բժշկության մեջ եւ մասնագիտացումս գտա ախտորոշիչ հետազոտության մեթոդների մեջ: Քանի որ ես սովորել եմ նաեւ գեղարվեստի դպրոցում, գեղարվեստական պատկերներն ավելի շատ գտա ուլտրաձայնագրության մեջ ու ընտրեցի ֆունկցիոնալ մեթոդները սրտաբանության մեջ մասնագիտությունը, ոլորտ, որն ինձ համար բավականին հետաքրքիր, կլանող էր: Իհարկե բժշկությունն օրեցօր զարգացում է ապրում, եւ տարիների ընթացքում՝ նաեւ ուլտրաձայնային հետազոտման մեթոդները: Ընդ որում, այդ ոլորտի նկատմամբ հետաքրքրությունը չի կորչում, եւ մեզ դիմողների թիվը բավականին մեծ է: Բնականաբար, երկար տարիների փորձը շատ է օգնում: Տարիների ընթացքում ցանկացա ավելի կատարելագործվել, եւ ինձ ավելի հետաքրքրում էին բարդ դեպքերը, պաթոլոգիաները, որոնք հանդիպում են վերակենդանացման բաժանմունքում, որտեղ տարիներ շարունակ աշխատելով՝ականատես եղա շատ բարդ դեպքերի եւ ձեռք բերեցի անգնահատելի մասնագիտական փորձ:

-Ի՞նչ կասեք երիտասարդ կադրերի մասին:

-Այժմյան սերունդն ավելի հետաքրքրված է համաշխարհային բժշկությամբ, օգտվում է անգլալեզու գրականությունից եւ ինտերնետ պորտալից՝ ընդօրինակելով նրանց հետազոտման եւ բուժման մեթոդները: Այդպես աշխատելը, իհարկե, դրական է նրանով, որ հասնում են բավականին բարձր արդյունքների, բայց արդյունքում, ավաղ, կորչում են նրանց անհատականությունը, անհատական մոտեցումները, մտածելակերպը: Ամեն դեպքում մեր երիտասարդները շատ զարգացած են, նպատակասլաց, պրպտող, ձգտող, միաժամանակ մեծ հետաքրքրություն ունեն համաշխարհային բժշկության նորարար մոտեցումների նկատմամբ ու նաեւ մասնակցում են տարատեսակ կոնֆերանսների: Լուրջ եւ նպատակալաց մեր ապագա բժիշկները միշտ որոնումների մեջ են, քաղելու են լավը, որակյալը, անհրաժեշտը, պահպանելու են միջին եւ բարձր մակարդակը, բայց, ավաղ, անցյալում է մնալու այն որակը, որն ապահովում էին մեծագույն եւ բացառիկ ակադեմիկոսները, պրոֆեսորները, որոնց անունները լսելիս անգամ մեծ բավականություն էինք ստանում: Շատ ուրախալի է, որ այժմյան նախարարությունը բարձրաձայնում է տարբեր հարցեր, բայց պետք է աշխատանքներ տարվեն թե բուժաշխատողների, թե հասարակության պաշտպանվածության համար:

- Ձեր մաղթանքը հայ հասարակությանը:

- Շատ եմ ցանկանում, որ մեր երիտասարդները, որոնք բավականին գիտակ են, իրենց գիտելիքներն օգտագործեն հասարակության կյանքի բարելավման համար, ճիշտ կուլտուրա ձեւավորվի ամեն ոլորտում, էթիկայի մեջ, եւ մարդկանց մեջ չարությունը մի քիչ պակասի:

Կինը չի կարող կատարյալ երջանիկ լինել առանց իր սիրած աշխատանքի

 Տե­սո­ղութ­յան հետ կապված խնդիր­ներ ու­նե­ցող մարդ­կանց թիվն ա­նընդ­հատ ավելանում է, բայց դրան զու­գա­հեռ տա­րեց­տա­րի կա­տա­րե­լա­գործ­վում են այդ խնդիր­նե­րի բուժ­ման մե­թոդ­նե­րը: 

Հայ­կա­կան ակ­նա­բու­ժութ­յու­նը տի­րա­պե­տո՟ւմ է ժա­մա­նա­կա­կից բուժ­ման ար­դիա­կան մե­թոդներին, արդ­յու­նա­վետ բու­ժօգ­նութ­յուն տրա­մադ­րե­լու հա­մար ու­նի՟ հա­մա­պա­տաս­խան մաս­նա­գի­տա­կան ու նյու­թա­տեխ­նի­կա­կան նե­րուժ: Հայ­կա­կան ակ­նա­բու­ժութ­յան խնդիր­նե­րի ու զար­գաց­ման մի­տում­նե­րի մա­սին http://bestgroup.am/ կայքի զրույցը ծավալվեց Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնի կոնտակտային կորեկցիայի կաբինետի ակնաբույժ ՆԱՐԻՆԵ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆԻ հետ, որը, չնայած իր երիտասարդ տարիքին, լավ կազմակերպված աշխատանքի շնորհիվ կատարում է հիվանդների ճշգրիտ ախտորոշում եւ հետագա բուժում` նրանց վերադարձնելով կյանքի առավելագույն պարգեւներից մեկը` աչքի լույսը:

-Բժշկուհի´, ի՟նչ ծառայություններ են մատուցվում ձեր բաժանմունքում:

 -Ես Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնում աշխատում եմ շուրջ 2 տարի, եւ մեր բաժանմունքում իրականացվում են կոնտակտային ոսպնյակների հետ կապված աշխատանքներ: Ունենք կերատոկոնուս հիվանդությամբ տառապող բավականին շատ հիվանդներ, որոնք կարդում են ընդամենը 2-3 տող. նրանց տեսողության որակը շատ վատն է, բայց չեն կարող ակնոց կրել: Կատարվում է վիրահատական միջամտություն, որից հետո` 3-6 ամսվա ընթացքում, նշանակվում են կոնտակտային ոսպնյակներ հատուկ աստիգմատիզմի համար, եւ այդպիսով վերադարձնում ենք հիվանդներին աչքի լույսը, նրանց կյանքին նոր որակ ենք հաղորդում:

-Խոսենք Ձեր մասնագիտական ուղու մասին, ի՟նչ ճանապարհ եք անցել մինչ օրս:

-Սովորել եւ 2010թ.-ին ավարտել եմ Տաշքենդի բժշկական համալսարանը, այնուհետեւ`ակնաբուժության օրդինատուրան, որից հետո տեղափոխվել եմ հայրենիք, քանի որ, թող անհամեստ չհնչի, ես հայրենասեր մարդ եմ եւ մշտապես ցանկացել եմ ապրել իմ հայրենիքում: Եվ ուսումս էլ ցանկանում էի ստանալ իմ երկրում, բայց ինչ-ինչ հանգամանքներ խանգարեցին: Մի քանի ամիս աշխատել եմ ակնաբուժական կլինիկայում, իսկ 2017թ.-ից մինչ օրս աշխատում եմ Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնում որպես ոսպնյակների բժիշկ-մասնագետ: Չեք պատկերացնի, թե ինչ լիարժեք ու կատարյալ բավարարվածության զգացում եմ ունենում ամեն անգամ, երբ ինձ մոտ գալիս են երեխաներ տարբեր խնդիրներով, օրինակ, +10, -20 աչքի տեսողությամբ, եւ ես կարողանում եմ օգնել նրանց: Ուզում եմ հպարտությամբ ասել, որ ինձ երջանիկ կին եմ համարում եւ մինչ օրս, փառք Աստծո, չեմ փոշմանել մասնագիտության ընտրության հարցում. շատ եմ սիրում իմ մասնագիտությունը եւ ապրում եմ դրանով: Պրակտիկա եմ անցել լազերային ակնաբուժության բաժանմունքում` բաժանմունքի ղեկավար Ելենա Մալայանի մոտ, եւ նա ինձ հարուստ գիտելիքների բազա ու  մասնագիտական փորձ է փոխանցել, որպեսզի կարողանամ ինձ դրսեւորել տարբեր իրավիճակներում ճշգրիտ եւ արագ որոշում կայացնելու հարցում: Ես հիշում եմ նույնիսկ իմ առաջին պացիենտին, որն ապրում է Վրաստանում եւ բուժզննում անցնելու նպատակով 3-4 ամիսը մեկ գալիս է մեզ մոտ հերթական ստուգման, քանի որ, կանխարգելիչ նկատառումներից ելնելով, ոսպնյակների կրման դեպքում պետք է նման բուժզննում անցնի:

-Բժշկուհի´, հասցնո՟ւմ եք աշխատանքը համատեղել վերապատրաստումների հետ:

-Այո, միանշանակ. պետք է միշտ համընթաց քայլել նորարարությունների հետ: Ասեմ, որ իմ մագիստրոսի թեզը եղել է «Կարճատեսության բարձր աստիճանի կորեկցիայի արդյունավետության գնահատականը լենսէկտոմիայի միջոցով, արհեստական ոսպնյակի ինպլանտացիա» թեմայի շուրջ: 2013 թ. «Երիտասարդ գիտնականների օրերի» շրջանակում կարդացի դասախոսություն «Կարճատեսության կանխարգելման արդյունավետության գնահատականը» թեմայով: Ընդհանրապես մասնակցել եմ բազմաթիվ գիտաժողովների տարբեր երկրներում, հանդես եկել զեկույցներով, բոլորովին վերջերս էլ` այս տարվա հուլիսի 22-23-ը,  մասնակցեցի Երեւանի հայկական ակնաբուժության նախագծի եւ Լոս Անջելեսի մանկական հիվանդանոցի 17-րդ միջազգային համաժողովին, որը նվիրված էր ակնաբուժությանը, նեոնատոլոգիային, ներզատաբանությանը եւ հանդես եկա «Թորիկ կոնտակտային ոսպնյակների գործածման արդյունավետության գնահատականը կերատոկոնուսով հիվանդների մոտ քրոսս- լինքինգ իրականացնելուց հետո» զեկույցով:  Համաժողովում ներառվել էին ոլորտներում նոր հետազոտությունների եւ լավագույն փորձի ներկայացում եւ թեմատիկ քննարկումներ: Բացի ակնաբույժներից, նեոնատոլոգներից, ներզատաբաններից եւ խնամքի մասնագետներից, այս համաժողովը հետաքրքրական էր նաեւ առողջապահական համակարգի պատասխանատուների եւ քաղաքականություն մշակողների համար:

- Ի՞նչ գործառույթներ ունի կլինիկան:

- Մեր կենտրոնն ունի բոլոր անհրաժեշտ սարքավորումները որակյալ բուժօգնություն ցուցաբերելու համար: Բոլոր բաժանմունքները համալրված են վերջին սերնդի սարքավորումներով, օրինակ, լազերային բաժանմունքը վերջին սերնդի այնպիսի սարքավորումով է հագեցած, որը ոչ միայն Հայաստանում, այլեւ ամբողջ աշխարհում առաջիններից մեկն է: Ունենք նաեւ բանկ թորիկ եւ սովորական ոսպնյակների համար: Մեզ դիմող պացիենտներին մենք զուտ դեղատոմս չենք գրում, այլ անպայման փորձարկում ենք կատարում, քանի որ պետք է հիվանդին սովորեցնել ոսպնյակ կրելու ձեւը, հիգիենա պահպանելը եւ հորդորել, որ 3-4 ամիսը մեկ անպայման անցնի հերթական բուժզննությունը: Թյուր կարծիք կա մեր հասարակության մեջ, որ կոնտակտային ոսպնյակները վտանգավոր են, ինչը իրականությանը չի համապատասխանում: Իսկ ընդհանրապես անվտանգության 50 տոկոսը կախված է պացիենտից, թե նա ինչ հիգիենա կպահպանի, իսկ 50 տոկոսը` բժշկից, որը պետք է բուժզննություն կատարի, վարի ճիշտ բուժօգնությունը, ճիշտ նշանակում կատարի: Իհարկե, մենք չենք կարող հետեւել հիվանդների առօրյային, բայց նրանք պետք է գիտակցեն, որ  հանուն իրենց աչքի լույսի պետք է ճիշտ կատարեն մեր ցուցումները, եւ մեր համատեղ աշխատանքի շնորհիվ կստանանք բավականին լավ արդյունքներ:

-Ի՞նչ կասեք դիմելիության կուլտուրայի մասին:

-Կասեմ, որ կուլտուրան կախված է նաեւ բժշկից. պացիենտին պետք է վերաբերվել տան անդամի պես, ու, եթե մեզ դիմողները տեսնում են նման լավ վերաբերմունք, նրանց 99, նույնիսկ 100  տոկոսը իրեն լավ է դրսեւորում: Բայց ցավով պիտի  նշեմ նաեւ, որ Հայաստանում բժշկի կատարած աշխատանքի մեծությունը շատ քիչ է գնահատվում, եւ ես կարծում եմ` բժիշկներս պետք է ամեն ինչ անենք, որ այդ մակարդակը բարձրանա եւ մարդկային վերաբերմունքը մշտապես մղվի առաջին պլան:

-Իսկ Ձեզ համարո՞ւմ եք երջանիկ կին:

-Կինը չի կարող կատարյալ երջանիկ լինել առանց իր սիրած աշխատանքի: Լիարժեք ես, եթե կա ընտանիք, երեխա,  բայց կինը նաեւ իրեն պետք է  դրսեւորի իր սիրած աշխատանքի մեջ: Ես սիրով գնում եմ աշխատանքի, սիրով կատարում իմ աշխատանքը, եւ, հավատացեք, դրանից առավել երջանկություն ինձ համար գոյություն չունի: Ու ես բոլորին խորհուրդ կտամ ընտրել այնպիսի մասնագիտություն, որ իրենց հոգուն համահունչ լինի: Իրականում հենց այնպես չի ասվում, որ աչքերը հոգու հայելին են. երբ իրականացնում ենք բուժզննում, աչքերի օգնությամբ կարող ենք պատկերացում կազմել օրգանիզմում առկա խնդիրների, օրգանների վիճակի մասին:  Բոլորին խորհուրդ կտամ շատ հետեւողական լինել իրենց աչքերի առողջության հարցում, կանխարգելիչ նպատակներով գոնե տարին մեկ անգամ անցնել բուժզննում, քանի որ, ինչքան վաղ հայտնաբերվի խնդիրը, այնքան ավելի հեշտ կլինի հետագայում բուժօգնություն ցուցաբերելը:

Բաժանորդագրում

Բաժանորդագրվեք եւ տեղեկացեք վերջին նորություններին

Հետադարձ կապ

  • Երեւան, Հայաստան
  • Գրեք մեզ
  • Այս էլ-փոստի հասցեն ծածկագրված է թափոնափոստի բոթերից։ Այն տեսնելու համար անհրաժեշտ է միացնել JavaScript։
  • +374 (96) 329135
  • +374 (77) 029091

Գտեք մեզ

Թեգեր